dēcursiō <ōnis> f (decurro, eigentl. "das Herablaufen")
1. Suet. MILIT
dē-cutiō <cutere, cussī, cussum> (quatio)
1.
2.
| decussō |
|---|
| decussās |
| decussat |
| decussāmus |
| decussātis |
| decussant |
| decussem |
|---|
| decussēs |
| decusset |
| decussēmus |
| decussētis |
| decussent |
| decussābam |
|---|
| decussābās |
| decussābat |
| decussābāmus |
| decussābātis |
| decussābant |
| decussārem |
|---|
| decussārēs |
| decussāret |
| decussārēmus |
| decussārētis |
| decussārent |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Поиск в словаре
- decurialis
- decuriatio
- decuriatus
- decurio
- decurionatus
- decussāverō
- decussi
- decusso
- decutio
- dedeceo
- dedecor