weg|kriegen ГЛ. перех. разг.
wegkriegen → wegbekommen
weg|bekommen* [ˈvɛk-] неправ. ГЛ. перех. разг.
1. wegbekommen (entfernen können):
weg|bekommen* [ˈvɛk-] неправ. ГЛ. перех. разг.
1. wegbekommen (entfernen können):
| ich | kriege | weg |
|---|---|---|
| du | kriegst | weg |
| er/sie/es | kriegt | weg |
| wir | kriegen | weg |
| ihr | kriegt | weg |
| sie | kriegen | weg |
| ich | kriegte | weg |
|---|---|---|
| du | kriegtest | weg |
| er/sie/es | kriegte | weg |
| wir | kriegten | weg |
| ihr | kriegtet | weg |
| sie | kriegten | weg |
| ich | habe | weggekriegt |
|---|---|---|
| du | hast | weggekriegt |
| er/sie/es | hat | weggekriegt |
| wir | haben | weggekriegt |
| ihr | habt | weggekriegt |
| sie | haben | weggekriegt |
| ich | hatte | weggekriegt |
|---|---|---|
| du | hattest | weggekriegt |
| er/sie/es | hatte | weggekriegt |
| wir | hatten | weggekriegt |
| ihr | hattet | weggekriegt |
| sie | hatten | weggekriegt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.