dụlden [ˈdʊldən] ГЛ. перех.
1. dulden (ertragen):
| ich | dulde |
|---|---|
| du | duldest |
| er/sie/es | duldet |
| wir | dulden |
| ihr | duldet |
| sie | dulden |
| ich | duldete |
|---|---|
| du | duldetest |
| er/sie/es | duldete |
| wir | duldeten |
| ihr | duldetet |
| sie | duldeten |
| ich | habe | geduldet |
|---|---|---|
| du | hast | geduldet |
| er/sie/es | hat | geduldet |
| wir | haben | geduldet |
| ihr | habt | geduldet |
| sie | haben | geduldet |
| ich | hatte | geduldet |
|---|---|---|
| du | hattest | geduldet |
| er/sie/es | hatte | geduldet |
| wir | hatten | geduldet |
| ihr | hattet | geduldet |
| sie | hatten | geduldet |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
- etw stillschweigend dulden