osobnik СУЩ. м.
1. osobnik мн. -ki БИОЛ.:
- osobnik
-
2. osobnik мн. -icy уничиж. (indywiduum):
- osobnik
-
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
U młodych osobników pancerz i skóra ma kolor od żółto-zielonego do ciemnozielonego.
pl.wikipedia.org Zazwyczaj kilka osobników z grupy pilnuje i ostrzega innych jej przedstawicieli o nadchodzącym niebezpieczeństwie.
pl.wikipedia.org Podczas letnich migracji nos pomaga osobnikowi filtrować powietrze zanieczyszczone pustynnym piaskiem i stepowym kurzem wzbitymi podczas galopu.
pl.wikipedia.org Odontochelys semitestacea jest pierwszym znanym nauce osobnikiem pokrytym pancerzem tylko w części.
pl.wikipedia.org Zasugerowali, że osobniki młodociane cechowały się płaskim, zgrubiałym sklepieniem czołowo-ciemieniowym, z większymi otworami nadskroniowymi i gęściej upakowanymi guzkami.
pl.wikipedia.org