beton <род. ‑u, мн. ‑y> [beton] СУЩ. м.
1. beton (materiał budowlany):
- beton
- Beton м.
- beton sprężony
- Spannbeton м.
- beton nieotynkowany
- Sichtbeton м.
- beton asfaltowy
- Asphaltbeton м.
2. beton мн. отсут. уничиж. разг. (przeciwnicy reform):
- beton
- Reformgegner м. мн.
- beton partyjny
-
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Kadź – duże, otwarte naczynie, dawniej wykonane zwykle z drewna, współcześnie także z metalu lub betonu.
pl.wikipedia.org Wynalezienie betonu produkowanego z wapna, popiołów wulkanicznych, wody i drobnych kamieni, pozwoliło na opanowanie techniki wyrobu trwałych zapraw i tynków.
pl.wikipedia.org Młotowiertarka (młot obrotowo-udarowy) – elektronarzędzie przeznaczone głównie do wiercenia otworów w betonie, kamieniu, marmurze itp.
pl.wikipedia.org Dzięki włóknom beton nie jest kruchy, nie pęka od razu, lecz odkształca się i przenosi większe naprężenia.
pl.wikipedia.org Włókna do modyfikowania betonu – krótkie, cienkie dodatki materiału włóknistego dodawane do betonu w celu polepszenia jego właściwości.
pl.wikipedia.org