dopełniacz <род. ‑a, мн. ‑e> [dopewɲatʃ] СУЩ. м.
1. dopełniacz ЛИНГВ.:
2. dopełniacz:
-
- Füllstoff м.
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
No example sentences available
Try a different entry
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Zaimki przybierają różne formy w zależności od przypadku: mianownik (podmiot), biernik (dopełnienie), zaimek emfatyczny (jak myself, herself, yourself w języku angielskim), dopełniacz (dzierżawczy).
pl.wikipedia.org Posiada siedem przypadków: mianownik, ergatyw, adwerbial (essivus), celownik, dopełniacz, narzędnik, oraz wołacz.
pl.wikipedia.org Dopełniacz jest przypadkiem najczęściej używanym po mianowniku i rzadko jest mu równy formalnie (wyjątki to np. pani, dzieci).
pl.wikipedia.org Na tej drodze specyficzne rozpoznanie białek bakteryjnych przez komórkę lub uprzednie wykrycie przez układ dopełniacza aktywuje skuteczny mechanizm obronny wewnątrz makrofagów oraz neutrofili.
pl.wikipedia.org Podmiot wyrażany jest przez rzeczownik w dopełniaczu, a dopełnienie – przez rzeczownik w mianowniku.
pl.wikipedia.org