dowodzić <‑dzi; прош. вр. dowódź; св. dowieść> [dovodʑitɕ] ГЛ. неперех.
1. dowodzić (udowadniać):
2. dowodzić только нсв. (sprawować dowództwo):
- dowodzić czymś
- etw anführen [o. befehligen]
- dowodzić czymś (przewodniczyć czemuś)
-
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Brygadą dowodził przez dziesięć lat i sześć miesięcy.
pl.wikipedia.org Dowodząc tymi korpusami wziął udział w operacjach tych frontów: operacji morawsko-ostrawskiej i praskiej.
pl.wikipedia.org Nacisk położony na nieostrożność w obchodzeniu się ze światłem lub ogniem dowodzi, że wiele pożarów powstałych w międzyczasie powstawała z nieuwagi mieszczan.
pl.wikipedia.org W 1919 roku w stopniu kapitana dowodził 69 pułkiem piechoty.
pl.wikipedia.org Na krótko w październiku 1919 dowodził 7 eskadrą lotniczą, grupującą ochotników amerykańskich, po czym latał w tej eskadrze jako pilot.
pl.wikipedia.org