I. dziki [dʑiki] ПРИЛ.
1. dziki (będący w stanie pierwotnym):
2. dziki (okrutny):
3. dziki (nietowarzyski):
- dziki człowiek
-
4. dziki перенос. (ogromny):
- dziki radość, satysfakcja, rozpacz
-
- dziki radość, satysfakcja, rozpacz
-
5. dziki разг. (okropny):
- dziki hałas, wrzask
-
- dziki hałas, wrzask
-
7. dziki разг. (nielegalny):
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Dorywczo zajmuje się kłusownictwem (nie ogranicza się jednak do dzikich zwierząt i z powodzeniem daje upust swoim myśliwskim fascynacjom polując na psy – bezpańskie i policyjne).
pl.wikipedia.org Świadkowie pisali, że król bez powodu tarzał się po podłodze wydając dzikie wrzaski, nagle wpadał w szał i rzucał wszystkim, co miał pod ręką.
pl.wikipedia.org Składa się z mozaiki siedlisk oraz otwartych basenów, szuwarów i drzew, w których mieszkają dzikie zwierzęta.
pl.wikipedia.org Należą do nich „jedzenie kanapki” używane zamiast palenia marihuany, podnoszenie „kciuka w górę” zamiast środkowego palca, a także „granie na dudach” zamiast głośnego, dzikiego seksu.
pl.wikipedia.org Akcja filmu rozgrywa się w świecie wikingów i dzikich smoków.
pl.wikipedia.org