kanon <род. ‑u, мн. ‑y> [kanon] СУЩ. м.
1. kanon:
2. kanon мн. отсут. ТИПОГР. (stopień pisma równy 36 punktom):
- kanon
- Kanon ж. przest
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
- kanon lekturowy
- Lektürekanon м.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Kanon siedemnasty potępia chrześcijan, którzy praktykowali zoofilię lub mieli relację seksualną z trędowatą kobietą.
pl.wikipedia.org Poprzez odejście od obowiązujących kanonów wytworzył się bardziej naturalistyczny styl w rzeźbie i malarstwie, czyli również w zdobnictwie.
pl.wikipedia.org Shintō nie ma założyciela, wspólnego kanonu, organizacji, świętych ksiąg, nawet koncepcji nawrócenia religijnego.
pl.wikipedia.org Znajomość kanonu dzieł, uznawanych w określonym czasie za arcydzieła, należy do elementów edukacji.
pl.wikipedia.org Tytuł ten wywodzi się z czasów, gdy szczególnie wykształceni, biegli w znajomości kanonu palijskiego lub technik medytacji mnisi byli nauczycielami synów królewskich.
pl.wikipedia.org