karalność <род. ‑ści, мн. отсут.
> [karalnoɕtɕ] СУЩ. ж. ЮРИД.
- karalność czynu, wykroczenia
- Strafbarkeit ж.
- karalność osoby, sprawcy
- Haftbarkeit ж.
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
No example sentences available
Try a different entry
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Rozróżnienie to ma znaczenie praktyczne, ponieważ przedawnienie karalności liczyć należy od zakończenia czynu, jeżeli następuje ono później, niż jego dokonanie.
pl.wikipedia.org Dlatego koniecznym było wprowadzenie do części szczególnej kodeksu karnego karalności postaci zjawiskowych takich jak podżeganie lub pomocnictwo do przerwania ciąży.
pl.wikipedia.org W ustawie z 29 lipca 2005 r. podtrzymano dotychczasową karalność posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych w zależności od ilości.
pl.wikipedia.org Luksemburg należy do krajów, w których najwcześniej na świecie zniesiono karalność seksu homoseksualnego.
pl.wikipedia.org Depenalizacja – przeciwieństwo penalizacji, jest to rezygnacja z karalności określonego typu czynu, uznawanego dotychczas za przestępstwo lub wykroczenie.
pl.wikipedia.org