odroczenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [odrotʃeɲe] СУЩ. ср.
1. odroczenie ЮРИД.:
- odroczenie (posiedzenia, sprawy)
- Vertagung ж.
- odroczenie (posiedzenia, sprawy)
- Verschiebung ж.
-
- Aussetzung ж.
- odroczenie wydania orzeczenia sądowego
-
2. odroczenie ВОЕН.:
- odroczenie
-
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
- odroczenie wydania orzeczenia sądowego
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Młodzi ochrzczeni mężczyźni dostawali trzy lata odroczenia lub odłożenia służby, dopóki nie zostali z niej całkowicie zwolnieni.
pl.wikipedia.org Porozumienie wyznaczało datę wyborów na czerwiec 2013, z możliwością ich odroczenia w razie potrzeby do listopada 2013.
pl.wikipedia.org Będąc w college’u w latach 1964–1968, czterokrotnie otrzymał odroczenie.
pl.wikipedia.org W 1965, po kilku odroczeniach, rozpoczął służbę wojskową, którą spędził głównie na leczeniu szpitalnym.
pl.wikipedia.org Zażądał on procesu, jednak jego wrogowie polityczni wystąpili o odroczenie rozprawy – obawiali się bowiem, że udzielą mu poparcia zarówno flota, jak i wojsko.
pl.wikipedia.org