rozbroić [rozbroitɕ]
rozbroić св. od rozbrajać
I. rozbrajać <‑ja; св. rozbroić> [rozbrajatɕ] ГЛ. перех.
1. rozbrajać ВОЕН.:
- rozbrajać minę, niewypał
-
2. rozbrajać перенос. высок. (poprawić komuś nastrój):
II. rozbrajać <‑ja; св. rozbroić> [rozbrajatɕ] ГЛ. возвр. гл. ВОЕН.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Oddziały wierne rządowi szybko jednak udaremniły zamach, otoczyły i rozbroiły spiskowców oraz uwolniły aresztowanych ministrów.
pl.wikipedia.org Po przechwyceniu centrum handlowego, do akcji przystąpili saperzy, którzy rozbroili je z ładunków wybuchowych pozostawionych przez terrorystów.
pl.wikipedia.org Trzech policjantów zbliżyło się do wskazanego samochodu, żeby rozbroić urządzenie, ale nie udało im się.
pl.wikipedia.org W 1837 roku emir uzbroił kilka tysięcy libańskich chrześcijan w celu stłumienia druzyjskiej rebelii, ale dwa lata później próbował rozbroić te oddziały.
pl.wikipedia.org Chłopi rozbroili je, a policjantów uwięzili, co spowodowało, że starosta zaalarmował wojewodę lwowskiego.
pl.wikipedia.org