WYPALIĆ - Перевод польский на немецкий

I. wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] св. ГЛ. перех.

1. wypalać (spalić):

wypalać fajkę, papierosa

aufrauchen

wypalać fajkę, papierosa

zu Ende rauchen

2. wypalać (zrobić):

wypalać dziurę

[ein]brennen

3. wypalać (wyprażyć):

wypalać cegły

brennen

4. wypalać (zostawić ślad):

wypalać znak

einbrennen

wypalać kurzajkę

ausbrennen

5. wypalać обыч. св. разг. (palnąć):

wypalać

herausplatzen разг.

wypalać

[he]rausschleudern разг.

II. wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] св. ГЛ. неперех.

1. wypalać:

wypalać (strzelić) (broń)

losfeuern разг.

2. wypalać только св. разг. (udać się):

wypalać

klappen

wypalać

hinhauen разг.

twój pomysł nie wypalił

deine Idee ж. hat nicht funktioniert

ten plan nie wypali

dieser Plan м. wird nicht aufgehen

jeszcze nie wiem, czy ten wyjazd wypali

ich weiß noch nicht, ob die Reise ж. zustande kommt

3. wypalać только св. разг. (powiedzieć):

wypalić komuś prosto z mostu

jdm frei [o. frisch] von der Leber weg erzählen разг.

wypalić z grubej rury

kein Blatt vor den Mund nehmen

III. wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] св. ГЛ. возвр. гл.

wypalać (nadwerężyć siły) (człowiek)

sich вин. völlig verausgaben

wypalać (nadwerężyć siły) (człowiek)

ausgebrannt sein

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

Na skutek silnego uderzenia przypadkowo wypaliła strzelba siedzącego z tyłu kozaka.

pl.wikipedia.org

Jednak mimo to podczas lotu nastąpił zapłon, który wypalił całą kolonię, zabijając 3700 kolonistów.

pl.wikipedia.org

Heros natrudził się, bo na miejsce odciętej głowy odrastały 2 bądź 3 nowe, w końcu wypalił rany, zapobiegając regeneracji, a nieśmiertelną, środkową głowę zakopał.

pl.wikipedia.org

We wrześniu 1842 r. utracił palec wskazujący u lewej ręki, kiedy wypaliła czyszczona przez niego broń.

pl.wikipedia.org

Niewypał − amunicja zawierająca ładunek miotający, która nie wypaliła mimo stworzenia odpowiednich warunków do tego procesu.

pl.wikipedia.org