znakomitość <род. ‑ści, мн. ‑ści> [znakomitoɕtɕ] СУЩ. ж. высок.
1. znakomitość (osoba):
2. znakomitość мн. отсут. (cecha):
- znakomitość
-
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Dzięki swym zdolnościom mediacyjnym i towarzyskim nawiązał osobiste kontakty z wieloma znakomitościami polskiej estrady muzycznej i kabaretowej.
pl.wikipedia.org Zaczyna się chwalić i obiecuje słuchaczom występ samych znakomitości.
pl.wikipedia.org Tytus zostaje wielką znakomitością świata nauki lecz zaczyna tęsknić do dawnego życia.
pl.wikipedia.org Głowę miał całkiem gołą; po jednej tylko stronie głowy wisiał pukiel włosów, oznaczający znakomitość rodu; szyja gruba, ramiona szerokie i cała postać dość kształtną.
pl.wikipedia.org Wzięli w nim udział nie tylko przyjaciele i znajomi, ale także różne znakomitości obecne w mieście z okazji zjazdu elektorów.
pl.wikipedia.org