dẹ·ckeln <deckelst, deckelte, hat gedeckelt> ГЛ. с дополн.
der Dẹ·ckel <-s, ->
1.
2. ≈ Buchdeckel
| ich | deckle / deckele |
|---|---|
| du | deckelst |
| er/sie/es | deckelt |
| wir | deckeln |
| ihr | deckelt |
| sie | deckeln |
| ich | deckelte |
|---|---|
| du | deckeltest |
| er/sie/es | deckelte |
| wir | deckelten |
| ihr | deckeltet |
| sie | deckelten |
| ich | habe | gedeckelt |
|---|---|---|
| du | hast | gedeckelt |
| er/sie/es | hat | gedeckelt |
| wir | haben | gedeckelt |
| ihr | habt | gedeckelt |
| sie | haben | gedeckelt |
| ich | hatte | gedeckelt |
|---|---|---|
| du | hattest | gedeckelt |
| er/sie/es | hatte | gedeckelt |
| wir | hatten | gedeckelt |
| ihr | hattet | gedeckelt |
| sie | hatten | gedeckelt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.