congegnare ГЛ. trans
1. congegnare:
- congegnare
-
2. congegnare (ideare):
- congegnare fig
-
| io | congegno |
|---|---|
| tu | congegni |
| lui/lei/Lei | congegna |
| noi | congegniamo |
| voi | congegnate |
| loro | congegnano |
| io | congegnavo |
|---|---|
| tu | congegnavi |
| lui/lei/Lei | congegnava |
| noi | congegnavamo |
| voi | congegnavate |
| loro | congegnavano |
| io | congegnai |
|---|---|
| tu | congegnasti |
| lui/lei/Lei | congegnò |
| noi | congegnammo |
| voi | congegnaste |
| loro | congegnarono |
| io | congegnerò |
|---|---|
| tu | congegnerai |
| lui/lei/Lei | congegnerà |
| noi | congegneremo |
| voi | congegnerete |
| loro | congegneranno |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.