mīror <mīrārī> (mirus)
1.
- miror
- sich (ver)wundern, staunen (abs.; m. Akk; m. A. C. I.; indir. Frages.; quod; si) [ stultitiam; neglegentiam alcis ] miratus verwundert
2.
- miror
-
3.
4.
- miror
-
| mīror |
|---|
| mīrāris |
| mīrātur |
| mīrāmur |
| mīrāminī |
| mīrantur |
| mīrer |
|---|
| mīrēris |
| mīrētur |
| mīrēmur |
| mīrēminī |
| mīrentur |
| mīrābar |
|---|
| mīrābāris |
| mīrābātur |
| mīrābāmur |
| mīrābāminī |
| mīrābantur |
| mīrārer |
|---|
| mīrārēris |
| mīrārētur |
| mīrārēmur |
| mīrārēminī |
| mīrārentur |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.