suc-cumbō <cumbere, cubuī, –> (sub; vgl. cubo, ac-cumbo)
1. poet; nachkl.
2. nachkl.
3. übtr
suc-cutiō <cutere, cussī, cussum> (sub u. quatio) poet; nachkl.
succussiō <ōnis> f Sen., succussus <ūs> m (succutio)
| succumbō |
|---|
| succumbis |
| succumbit |
| succumbimus |
| succumbitis |
| succumbunt |
| succumbam |
|---|
| succumbās |
| succumbat |
| succumbāmus |
| succumbātis |
| succumbant |
| succumbebam |
|---|
| succumbebās |
| succumbebat |
| succumbebāmus |
| succumbebātis |
| succumbebant |
| succumberem |
|---|
| succumberēs |
| succumberet |
| succumberēmus |
| succumberētis |
| succumberent |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.