Klatsch <-(e)s, -e> [klatʃ] SUBST м. разг.
1. Klatsch (Geräusch):
- Klatsch
- πλατς ср.
2. Klatsch nur ед. уничиж. (Geschwätz):
- Klatsch
- κουτσομπολιό ср.
I. klatschen [ˈklatʃən] VERB неперех.
| ich | klatsche |
|---|---|
| du | klatschst |
| er/sie/es | klatscht |
| wir | klatschen |
| ihr | klatscht |
| sie | klatschen |
| ich | klatschte |
|---|---|
| du | klatschtest |
| er/sie/es | klatschte |
| wir | klatschten |
| ihr | klatschtet |
| sie | klatschten |
| ich | habe | geklatscht |
|---|---|---|
| du | hast | geklatscht |
| er/sie/es | hat | geklatscht |
| wir | haben | geklatscht |
| ihr | habt | geklatscht |
| sie | haben | geklatscht |
| ich | hatte | geklatscht |
|---|---|---|
| du | hattest | geklatscht |
| er/sie/es | hatte | geklatscht |
| wir | hatten | geklatscht |
| ihr | hattet | geklatscht |
| sie | hatten | geklatscht |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.