Vollmacht <-, -en> SUBST ж.
1. Vollmacht ЮРИД. (Bevollmächtigung):
- Vollmacht
-
2. Vollmacht ЮРИД. (schriftliche Vollmacht):
- Vollmacht
- πληρεξούσιο ср.
- jdm eine Vollmacht ausstellen
-
3. Vollmacht (Auftrag):
- Vollmacht
- εντολή ж.
voll|machen VERB перех. разг.
1. vollmachen (füllen):
2. vollmachen (komplettieren):
| ich | mache | voll |
|---|---|---|
| du | machst | voll |
| er/sie/es | macht | voll |
| wir | machen | voll |
| ihr | macht | voll |
| sie | machen | voll |
| ich | machte | voll |
|---|---|---|
| du | machtest | voll |
| er/sie/es | machte | voll |
| wir | machten | voll |
| ihr | machtet | voll |
| sie | machten | voll |
| ich | habe | vollgemacht |
|---|---|---|
| du | hast | vollgemacht |
| er/sie/es | hat | vollgemacht |
| wir | haben | vollgemacht |
| ihr | habt | vollgemacht |
| sie | haben | vollgemacht |
| ich | hatte | vollgemacht |
|---|---|---|
| du | hattest | vollgemacht |
| er/sie/es | hatte | vollgemacht |
| wir | hatten | vollgemacht |
| ihr | hattet | vollgemacht |
| sie | hatten | vollgemacht |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.