bummeln VERB неперех. разг.
1. bummeln (spazieren gehen):
- bummeln +sein
-
2. bummeln уничиж. (trödeln):
- bummeln
-
| ich | bummle / bummele |
|---|---|
| du | bummelst |
| er/sie/es | bummelt |
| wir | bummeln |
| ihr | bummelt |
| sie | bummeln |
| ich | bummelte |
|---|---|
| du | bummeltest |
| er/sie/es | bummelte |
| wir | bummelten |
| ihr | bummeltet |
| sie | bummelten |
| ich | bin | gebummelt |
|---|---|---|
| du | bist | gebummelt |
| er/sie/es | ist | gebummelt |
| wir | sind | gebummelt |
| ihr | seid | gebummelt |
| sie | sind | gebummelt |
| ich | war | gebummelt |
|---|---|---|
| du | warst | gebummelt |
| er/sie/es | war | gebummelt |
| wir | waren | gebummelt |
| ihr | wart | gebummelt |
| sie | waren | gebummelt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.