funkeln [ˈfʊŋkəln] VERB неперех.
1. funkeln (Stern, Edelstein):
- funkeln
-
2. funkeln (Augen):
- funkeln
-
| ich | funkle / funkele |
|---|---|
| du | funkelst |
| er/sie/es | funkelt |
| wir | funkeln |
| ihr | funkelt |
| sie | funkeln |
| ich | funkelte |
|---|---|
| du | funkeltest |
| er/sie/es | funkelte |
| wir | funkelten |
| ihr | funkeltet |
| sie | funkelten |
| ich | habe | gefunkelt |
|---|---|---|
| du | hast | gefunkelt |
| er/sie/es | hat | gefunkelt |
| wir | haben | gefunkelt |
| ihr | habt | gefunkelt |
| sie | haben | gefunkelt |
| ich | hatte | gefunkelt |
|---|---|---|
| du | hattest | gefunkelt |
| er/sie/es | hatte | gefunkelt |
| wir | hatten | gefunkelt |
| ihr | hattet | gefunkelt |
| sie | hatten | gefunkelt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.