sündigen [ˈzʏndɪgən] ГЛ. неперех.
- sündigen
-
sündig ПРИЛ.
| ich | sündige |
|---|---|
| du | sündigst |
| er/sie/es | sündigt |
| wir | sündigen |
| ihr | sündigt |
| sie | sündigen |
| ich | sündigte |
|---|---|
| du | sündigtest |
| er/sie/es | sündigte |
| wir | sündigten |
| ihr | sündigtet |
| sie | sündigten |
| ich | habe | gesündigt |
|---|---|---|
| du | hast | gesündigt |
| er/sie/es | hat | gesündigt |
| wir | haben | gesündigt |
| ihr | habt | gesündigt |
| sie | haben | gesündigt |
| ich | hatte | gesündigt |
|---|---|---|
| du | hattest | gesündigt |
| er/sie/es | hatte | gesündigt |
| wir | hatten | gesündigt |
| ihr | hattet | gesündigt |
| sie | hatten | gesündigt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.