Mi̱e̱f <‑[e]s, мн. отсут. > [miːf] СУЩ. м. уничиж. разг.
2. Mief (Beengtheit: einer Kleinstadt):
- Mief
-
mi̱e̱fen ГЛ. неперех. уничиж. разг.
-
- śmierdzieć разг.
| ich | miefe |
|---|---|
| du | miefst |
| er/sie/es | mieft |
| wir | miefen |
| ihr | mieft |
| sie | miefen |
| ich | miefte |
|---|---|
| du | mieftest |
| er/sie/es | miefte |
| wir | mieften |
| ihr | mieftet |
| sie | mieften |
| ich | habe | gemieft |
|---|---|---|
| du | hast | gemieft |
| er/sie/es | hat | gemieft |
| wir | haben | gemieft |
| ihr | habt | gemieft |
| sie | haben | gemieft |
| ich | hatte | gemieft |
|---|---|---|
| du | hattest | gemieft |
| er/sie/es | hatte | gemieft |
| wir | hatten | gemieft |
| ihr | hattet | gemieft |
| sie | hatten | gemieft |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.