dụlden [ˈdʊldən] ГЛ. перех.
1. dulden (ertragen):
| ich | dulde | 
|---|---|
| du | duldest | 
| er/sie/es | duldet | 
| wir | dulden | 
| ihr | duldet | 
| sie | dulden | 
| ich | duldete | 
|---|---|
| du | duldetest | 
| er/sie/es | duldete | 
| wir | duldeten | 
| ihr | duldetet | 
| sie | duldeten | 
| ich | habe | geduldet | 
|---|---|---|
| du | hast | geduldet | 
| er/sie/es | hat | geduldet | 
| wir | haben | geduldet | 
| ihr | habt | geduldet | 
| sie | haben | geduldet | 
| ich | hatte | geduldet | 
|---|---|---|
| du | hattest | geduldet | 
| er/sie/es | hatte | geduldet | 
| wir | hatten | geduldet | 
| ihr | hattet | geduldet | 
| sie | hatten | geduldet | 
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
- etw stillschweigend dulden