hinken [ˈhɪŋkən] ГЛ. неперех.
2. hinken +sein (sich fortbewegen):
| ich | hinke | 
|---|---|
| du | hinkst | 
| er/sie/es | hinkt | 
| wir | hinken | 
| ihr | hinkt | 
| sie | hinken | 
| ich | hinkte | 
|---|---|
| du | hinktest | 
| er/sie/es | hinkte | 
| wir | hinkten | 
| ihr | hinktet | 
| sie | hinkten | 
| ich | habe | gehinkt | 
|---|---|---|
| du | hast | gehinkt | 
| er/sie/es | hat | gehinkt | 
| wir | haben | gehinkt | 
| ihr | habt | gehinkt | 
| sie | haben | gehinkt | 
| ich | hatte | gehinkt | 
|---|---|---|
| du | hattest | gehinkt | 
| er/sie/es | hatte | gehinkt | 
| wir | hatten | gehinkt | 
| ihr | hattet | gehinkt | 
| sie | hatten | gehinkt | 
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.