muntermachen
muntermachen → munter 2.
munter [ˈmʊntɐ] ПРИЛ.
1. munter (heiter):
2. munter (wach):
| ich | mache | munter |
|---|---|---|
| du | machst | munter |
| er/sie/es | macht | munter |
| wir | machen | munter |
| ihr | macht | munter |
| sie | machen | munter |
| ich | machte | munter |
|---|---|---|
| du | machtest | munter |
| er/sie/es | machte | munter |
| wir | machten | munter |
| ihr | machtet | munter |
| sie | machten | munter |
| ich | habe | muntergemacht |
|---|---|---|
| du | hast | muntergemacht |
| er/sie/es | hat | muntergemacht |
| wir | haben | muntergemacht |
| ihr | habt | muntergemacht |
| sie | haben | muntergemacht |
| ich | hatte | muntergemacht |
|---|---|---|
| du | hattest | muntergemacht |
| er/sie/es | hatte | muntergemacht |
| wir | hatten | muntergemacht |
| ihr | hattet | muntergemacht |
| sie | hatten | muntergemacht |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.