schmeicheln [ˈʃmaɪçəln] ГЛ. неперех.
1. schmeicheln (schöntun):
| ich | schmeichle / schmeichele | 
|---|---|
| du | schmeichelst | 
| er/sie/es | schmeichelt | 
| wir | schmeicheln | 
| ihr | schmeichelt | 
| sie | schmeicheln | 
| ich | schmeichelte | 
|---|---|
| du | schmeicheltest | 
| er/sie/es | schmeichelte | 
| wir | schmeichelten | 
| ihr | schmeicheltet | 
| sie | schmeichelten | 
| ich | habe | geschmeichelt | 
|---|---|---|
| du | hast | geschmeichelt | 
| er/sie/es | hat | geschmeichelt | 
| wir | haben | geschmeichelt | 
| ihr | habt | geschmeichelt | 
| sie | haben | geschmeichelt | 
| ich | hatte | geschmeichelt | 
|---|---|---|
| du | hattest | geschmeichelt | 
| er/sie/es | hatte | geschmeichelt | 
| wir | hatten | geschmeichelt | 
| ihr | hattet | geschmeichelt | 
| sie | hatten | geschmeichelt | 
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.