hamulec <род. -lca> СУЩ. м.
1. hamulec ТЕХН.:
- hamulec
-
- hamulec bezpieczeństwa
-
2. hamulec перенос. (działania, rozwoju, wzrostu):
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Tarczowe hamulce, obrotomierze i dozowniki oleju zaczęły pojawiać się w wersjach eksportowych, a z biegiem czasu stały się standardem dla wszystkich egzemplarzy.
pl.wikipedia.org Koła podwozia zostały wyposażone w hamulce, co wymusiło wzmocnienie ramy.
pl.wikipedia.org Zastosowano hamulce tarczowe z przodu, co było wciąż rzadko spotykane w autach średniej wielkości na rynku samochodów osobowych w tym czasie.
pl.wikipedia.org Wszelkie operacje wybierakiem zaleca się wykonywać na zatrzymanym samochodzie i z wciśniętym hamulcem głównym, chyba że instrukcja producenta dopuszcza inaczej.
pl.wikipedia.org Rozbieg i dobieg samolotu był półtorakrotnie dłuższy, niż normalnie, lądowania często kończyły się przebiciem opon, lub zapłonem hamulców.
pl.wikipedia.org