Переводы „imperatyw“ в словаре польско » английский

imperatyw <род. -wu> СУЩ. м.

imperatyw

imperative

Примеры со словом imperatyw

imperatyw kategoryczny ФИЛОС.

categorical imperative

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Imperatywem zatem filozofii jest przekraczanie granic swych poprzedników.

pl.wikipedia.org

Innym ważnym wyznacznikiem ludzkiego postępowania ma być zasada sprawiedliwości – reguła kantowskiego imperatywu.

pl.wikipedia.org

Ale ten sam imperatyw czyni je podatnym na "zainfekowanie" religią.

pl.wikipedia.org

Jest znany z popierania idei istnienia u ludzi silnego imperatywu moralnego na rzecz działań w kierunku zakończenia cierpień wszelkich czujących istot.

pl.wikipedia.org

Największe znaczenie ma tak zwany imperatyw kategoryczny, czyli bezwzględny nakaz.

pl.wikipedia.org

Transawangarda odrzuca również niezwykle silny, przewodzący awangardzie imperatyw nowości, oryginalności, jej celem jest przywrócić sztuce i artystom ich pierwotny sens.

pl.wikipedia.org

Jest to ewolucyjny imperatyw, ponieważ żadne dziecko nie przetrwałoby mając sceptyczne podejście do wszystkiego co mówią starsi.

pl.wikipedia.org

Taki pogląd stał się obiektem krytyki, ponieważ imperatyw kategoryczny zdawał się nie rozstrzygać, co należy robić w sytuacji konfliktu interesów.

pl.wikipedia.org

Tę rolę spełniają wartości moralne i moralny imperatyw.

pl.wikipedia.org

Imperatyw (łac. imperativus – rozkazujący) – nakaz, reguła, zasada, która nie podlega dyskusji i którą można bezpośrednio wywieść z założeń teoretycznych.

pl.wikipedia.org