Переводы „świadczą“ в словаре польско » немецкий

I . oświadczać <‑cza; св. oświadczyć> [oɕfjattʃatɕ] ГЛ. перех. (zakomunikować)

oświadczać

erklären

II . oświadczać <‑cza; св. oświadczyć> [oɕfjattʃatɕ] ГЛ. возвр. гл. (proponować małżeństwo)

oświadczać się komuś

jdm einen Heiratsantrag machen

oświadczać się komuś

um jds Hand anhalten

I . świadczyć <‑czy; прош. вр. świadcz> [ɕfjattʃɨtɕ] ГЛ. перех. (wykonywać)

świadczyć usługi

leisten

wyświadczyć komuś grzeczność

jdm einen Höflichkeitsdienst erweisen

wyświadczyć komuś przysługę

jdm einen Gefallen tun

II . świadczyć <‑czy; прош. вр. świadcz> [ɕfjattʃɨtɕ] ГЛ. неперех.

1. świadczyć (zeznawać):

świadczyć

aussagen

świadczyć

bezeugen

świadczyć przeciwko oskarżonemu/na korzyść oskarżonego

als Zeuge м. zu Ungunsten/zu Gunsten des Angeklagten aussagen

2. świadczyć (wskazywać):

świadczyć o czymś

von etw zeugen

świadczyć o czymś

etw bestätigen

to świadczy o tym, że...

das zeugt davon, dass ...

to dobrze/źle o niej świadczy

das spricht für/gegen sie

doświadczać <‑cza; св. doświadczyć> [doɕfjattʃatɕ] ГЛ. перех.

1. doświadczać (doznać):

doświadczać czegoś (głodu, uczucia)

etw empfinden

doświadczać czegoś (przykrości)

etw erfahren

doświadczać biedy

Armut erfahren

doświadczyć czegoś na własnej skórze

etw am eigenen Leibe erfahren

2. doświadczać (poddać próbie):

doświadczać kogoś

jdn prüfen [o. auf die Probe stellen]

los go ciężko doświadczył

das Schicksal ср. hat ihn hart getroffen

życie ciężko go doświadczyło

das Leben ср. hat ihn schwer [o. hart] geprüft

życie ciężko go doświadczyło

er hat in seinem Leben viel leiden müssen

zaświadczać <‑cza; св. zaświadczyć> [zaɕfjattʃatɕ] ГЛ. перех.

zaświadczać

bescheinigen

zaświadczać

bestätigen

zaświadczać o czymś

etw bestätigen

I . poświadczać <‑cza; св. poświadczyć> [poɕfjattʃatɕ] ГЛ. перех.

poświadczać coś podpisem

etw mit der Unterschrift bestätigen

poświadczyć coś notarialnie

etw notariell beglaubigen

poświadczyć dokument

eine Urkunde beglaubigen

istnienie miejscowości poświadczone jest w dokumencie z VII wieku

der Ort м. ist schon im 7.Jh. bezeugt

poświadczyć odbiór przesyłki

den Empfang der Sendung bescheinigen

II . poświadczać <‑cza; св. poświadczyć> [poɕfjattʃatɕ] ГЛ. неперех.

poświadczać, że...

bestätigen [o. bescheinigen] , dass ...

wyświadczać <‑cza> [vɨɕfjattʃatɕ], wyświadczyć [vɨɕfjattʃɨtɕ] ГЛ. перех. св. высок.

wyświadczać komuś grzeczność/przysługę

jdm eine Gefälligkeit/einen Dienst erweisen

oświadczyć [oɕfjattʃɨtɕ]

oświadczyć св. od oświadczać

Смотри также oświadczać

I . oświadczać <‑cza; св. oświadczyć> [oɕfjattʃatɕ] ГЛ. перех. (zakomunikować)

oświadczać

erklären

II . oświadczać <‑cza; св. oświadczyć> [oɕfjattʃatɕ] ГЛ. возвр. гл. (proponować małżeństwo)

oświadczać się komuś

jdm einen Heiratsantrag machen

oświadczać się komuś

um jds Hand anhalten

uświadczyć <‑czy; прош. вр. ‑dcz> [uɕfjattʃɨtɕ] ГЛ. перех. св. разг. (zastać kogoś)

uświadczyć

vorfinden

uświadczyć

erwischen разг.

syna nie uświadczysz w domu

den Sohn erwischst du zu Hause nicht разг.

świadkowa [ɕfjatkova] СУЩ. ж.

świadkowa → świadek

Смотри также świadek , świadek

świadek² (-dkowa) <род. ‑dka, мн. ‑dkowie> [ɕfjadek] СУЩ. м. (ж.) (osoba na ślubie)

świadek (-dkowa)

Trauzeuge(Trauzeugin) м. (ж.)

świadek¹ <род. ‑dka, мн. ‑dkowie> [ɕfjadek] СУЩ. м.

1. świadek ЮРИД.:

świadek

Zeuge(Zeugin) м. (ж.)

naoczny świadek

Augenzeuge м.

świadek oskarżenia/obrony

Belastungs-/Entlastungszeuge м.

świadek koronny

Kronzeuge м.

świadek przeszukania [lub rewizji]

Durchsuchungszeuge м.

świadek Jehowy РЕЛИГ.

Zeuge Jehovas

wystąpić jako świadek

als Zeuge auftreten

wzywać kogoś na świadka

jdn als Zeugen vorladen

powołać kogoś na świadka

jdn als [o. zum] Zeugen anrufen

2. świadek (osoba współobecna):

świadek

Zeuge(Zeugin) м. (ж.)

być świadkiem czegoś

Zeuge von etw sein

przy świadkach

vor Zeugen

bez świadków

ohne Zeugen

biorę cię na świadka, że...

du bist [mein] Zeuge, dass ...

Bóg mi świadkiem! высок.

bei Gott

Bóg mi świadkiem! высок.

so wahr ich lebe!

świadczenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [ɕfjattʃeɲe] СУЩ. ср.

1. świadczenie (wykonywanie):

świadczenie usług

Ausführung ж. von Dienstleistungen

2. świadczenie ЮРИД.:

świadczenie

Leistung ж.

świadczenie wzajemne

Gegenleistung ж.

skarga o zwrot nienależnego świadczenia

Rückgriffskondiktion ж.

3. świadczenie обыч. мн. АДМИН.:

świadczenie (obowiązkowe usługi)

Leistungen ж. мн.

świadczenie (pomoc materialna)

Unterstützung ж.

świadczenie (pomoc materialna)

Unterhalt м.

świadczenia socjalne

Sozialleistungen ж. мн.

świadczenia pozapłacowe

Lohnnebenleistungen ж. мн.

świadczenia rzeczowe

Sachleistungen ж. мн.

świadczenia w naturze

Naturalleistungen ж. мн.

doświadczalny [doɕfjattʃalnɨ] ПРИЛ.

1. doświadczalny (przeznaczony do doświadczeń):

doświadczalny stacja

Versuchs-

pilot doświadczalny

Testpilot м.

królik doświadczalny

Versuchskaninchen ср.

2. doświadczalny (empiryczny):

doświadczalny

empirisch высок.

przyświadczać <‑cza> [pʃɨɕfjattʃatɕ], przyświadczyć [pʃɨɕfjattʃɨtɕ] ГЛ. неперех. св. высок.

przyświadczać

bezeugen

każdy przyświadczy, że nauka języka fińskiego jest trudna

jeder bezeugt, dass es schwierig ist, Finnisch zu lernen

świadomy [ɕfjadomɨ] ПРИЛ. высок.

1. świadomy (zdający sobie sprawę):

być świadomym czegoś

sich дат. einer Sache род. bewusst sein

2. świadomy (zamierzony):

świadomy decyzja, wybór

bewusst

świadkować <‑kuje; прош. вр. ‑kuj> [ɕfjatkovatɕ] ГЛ. неперех. разг.

świadkować

Trauzeuge [o. Trauzeugin] sein

świadkować na ślubie

Trauzeuge bei einer Hochzeit sein

świadectwo <род. ‑wa, мн. ‑wa> [ɕfjadetstfo] СУЩ. ср.

1. świadectwo АДМИН. (dokument):

świadectwo

Zeugnis ср.

świadectwo szkolne

Schulzeugnis ср.

świadectwo dojrzałości

Reifezeugnis ср.

świadectwo niekaralności

Führungszeugnis ср.

świadectwo ślubu/urodzenia/zgonu

Heirats-/Geburts-/Sterbeurkunde ж.

świadectwo lekarskie

ärztliches Attest ср.

świadectwo szczepień

Impfschein м.

świadectwo szczepień

Impfpass м.

wystawić komuś jakieś świadectwo

jdm ein Zeugnis ausstellen

wystawić czemuś złe świadectwo

etw дат. ein schlechtes Zeugnis ausstellen

2. świadectwo (fakt):

świadectwo

Beweis м.

świadectwo

Zeugnis ср.

być świadectwem czegoś высок.

Zeugnis von etw sein

3. świadectwo ФИНАНС.:

świadectwo

Schein м.

świadectwo

Bescheinigung ж.

świadectwo subskrypcji na nowe akcje

Zeichnungsschein м.

świadectwo tymczasowe

Zwischenschein м.

doświadczalnie [doɕfjattʃalɲe] НАРЕЧ.

doświadczalnie

empirisch высок.

doświadczalnie

experimentell