Переводы „Karaim“ в словаре польско » немецкий

Karaim(ka) <род. ‑a, мн. ‑i> [karaim] СУЩ. м.(ж.) (członek tureckiej mniejszości etnicznej)

Karaim(ka)

Karäer(in) м. (ж.)

Karaimi

die Karaim мн.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Karaimi posługują się zwykle językiem kraju swojego zamieszkania, jednak wschodnioeuropejscy Karaimi zachowali też powstały na Krymie język karaimski, należący do kipczackiej podgrupy języków tureckich.

pl.wikipedia.org

Przy wschodnim wejściu po obydwu stronach dwie wysokie marmurowe płyty upamiętniające zwolnienie Karaimów w 1827 r. z obowiązku przymusowego poboru do wojska.

pl.wikipedia.org

Obecnie wierzenia Karaimów nie są nazywane judaizmem karaickim tylko uznawane za oddzielną religię: karaimizm.

pl.wikipedia.org

Zdecydowana większość przedstawicieli mniejszości karaimskiej mieszka w miastach (90,67%), na obszarach wiejskich zamieszkuje tylko 9,33% Karaimów.

pl.wikipedia.org

Kienesa stanowi centrum życia religijnego społeczności stambulskich Karaimów, liczącej około 50 osób.

pl.wikipedia.org

W 1792 miasto zostaje opuszczone przez Karaimów, w związku z likwidacją garnizonu tureckiego i od tej pory pozostaje w ruinie.

pl.wikipedia.org