błotnik <род. ‑a, мн. ‑i> [bwotɲik] СУЩ. м.
- błotnik (samochodowy)
- Kotflügel м.
- błotnik (rowerowy)
- Schutzblech ср.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Samochód ponownie otrzymał unikalny wygląd pasa przedniego z charakterystycznymi, podłużnymi reflektorami z zadarciami przy krawędzi błotników, a także dużą, chromowaną atrapę chłodnicy.
pl.wikipedia.org Ponadto pojazd miał charakterystyczne podłużne przetłoczenia biegnące przez błotniki.
pl.wikipedia.org Akumulator umieszczono w nietypowym miejscu, z przodu wewnątrz lewego błotnika.
pl.wikipedia.org Główne różnice pomiędzy modelami dotyczą stylizacji przodu (maska, błotniki, reflektory i zderzak) oraz tyłu (klapa bagażnika, tylne światła, zderzak).
pl.wikipedia.org Wyróżnikiem nowej stylistyki była bardziej spłaszczona maska, opadająca łagodnie z przodu między błotnikami, których górna linia była pozioma.
pl.wikipedia.org