braniec <род. brańca, мн. brańcy> [braɲets] СУЩ. м. ИСТ.
1. braniec (jeniec):
- braniec
-
2. braniec (osoba wzięta do wojska):
- braniec
-
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Gdy droga powrotna stała się udręką z powodu zimna i głodu, brańców bezlitośnie wymordowano.
pl.wikipedia.org Po jej zakończeniu brańców dzielono na tych, za których można spodziewać się okupu i na tych, którzy będą skierowani do niewolniczej pracy.
pl.wikipedia.org Jednocześnie, wobec wysokiej śmiertelności brańców, istniało stałe zapotrzebowanie na dalsze ich zdobywanie.
pl.wikipedia.org Ogromna jednak większość brańców była zmuszana do ciężkiej, niewolniczej pracy na rzecz berberyjskich piratów, na pograniczu życia i śmierci.
pl.wikipedia.org Bardzo różne były losy tych brańców – jedni dożyli swych dni przykuci do wioseł na galerach, podczas gdy inni zażywali spokojnych dni w haremach lub za murami sułtańskiego pałacu.
pl.wikipedia.org