bucik <род. ‑a, мн. ‑i> [butɕik] СУЩ. м.
1. bucik (mały but):
2. bucik (but o krótkiej cholewie):
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
- sznurowany bucik
- Schnürschuh м.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Zdjęła więc swój bucik, odczepiła złotą klamrę i podarowała mu ją.
pl.wikipedia.org Spod czarnej baskiny wyglądają niebieskie buciki ze złotymi klamerkami.
pl.wikipedia.org W dniu pierwszego wiązania stóp, dziewczynki otrzymywały od swojej matki pierwsze „lotosowe buciki”, wykonywane z jedwabiu wysokiej klasy.
pl.wikipedia.org Przód bucików wykładano skóra lakierowaną, wycinaną w małe ząbki, pod którą podkładano czerwoną skórkę.
pl.wikipedia.org Natomiast dziewczynka ubrana była w podniszczoną sukienkę i tak zepsute buciki, że można było uznać, iż chodziła praktycznie na boso.
pl.wikipedia.org