Переводы „buczeć“ в словаре польско » немецкий

buczeć <‑czy; прош. вр. bucz; св. za‑> [butʃetɕ] ГЛ. неперех.

1. buczeć:

buczeć (wydawać dźwięk) (statek, syrena)

heulen

buczeć (silnik, maszyna)

heulen

buczeć (silnik, maszyna)

brummen

buczeć (owad)

summen

buczeć (owad)

brummen

2. buczeć разг. (płakać):

buczeć

heulen разг.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Wchodziła też w interakcje z publicznością, na przykład policzkując fanów, którzy buczeli z powodu jej męża.

pl.wikipedia.org

Przez pierwsze sześć tygodniu kolejnego sezonu fani tak głośno buczeli na trybunach, że pracownicy hali musieli odtwarzać z kasety dźwięki radosnych kibiców dla przeciwwagi.

pl.wikipedia.org

W języku polskim (i nie tylko) onomatopeja jest rdzeniem wielu wyrazów, również czasowników i rzeczowników (np. buczeć, buczenie, szumieć, szum).

pl.wikipedia.org

Widownia była tak oburzona i tak głośno buczała, że krytycy nie słyszeli wypowiadanych kwestii.

pl.wikipedia.org

Publiczność wychodziła z kina, gwizdała i buczała.

pl.wikipedia.org