Переводы „bunt“ в словаре польско » немецкий

bunt <род. ‑u, мн. ‑y> [bunt] СУЩ. м.

1. bunt:

bunt (rebelia)

Revolte ж.

bunt (rebelia)

Aufruhr м.

bunt (na statku)

Meuterei ж.

2. bunt (sprzeciw):

bunt

Widerstand м.

bunt

Protest м.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Bohater jest rozdwojony między indywidualizmem, buntem, a poczuciem obowiązku.

pl.wikipedia.org

Określenie to odnosi się także do obszarów, gdzie wybuchł bunt lub powstanie i gdzie władze danego kraju utraciły swoją kontrolę.

pl.wikipedia.org

Okres ikonoklazmu kończą ostre wystąpienia społeczeństwa, czas buntów i zamieszek.

pl.wikipedia.org

Beztroską zabawę absolwentów burzy ich wspomnienie dawnego aktu buntu w okresie stalinizmu.

pl.wikipedia.org

Mogło to doprowadzić do buntu części religijnych Żydów, którzy odmówili legitymizacji władzy królewskiej oraz hierarchii świątynnej.

pl.wikipedia.org

Prawdopodobnie brak możliwości utopienia chłopskich krzywd w alkoholu stał się przyczyną nasilenia drastyczności buntu.

pl.wikipedia.org