coniunctivus <род. ‑vu, мн. ‑vy> [koɲuŋktivus] СУЩ. м. ЛИНГВ.
1. coniunctivus мн. отсут. (tryb przypuszczający):
- coniunctivus
- Konjunktiv м.
2. coniunctivus (czasownik w trybie przypuszczającym):
- coniunctivus
- Konjunktiv ср.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Subjonctif présent wywodzi się z łacińskiego coniunctivus praesens (cantem, debeam, legam, finiam), a subjonctif imparfait z łacińskiego coniunctivus plusquamperfecti (cantavissem, debuissem, legissem, finivissem).
pl.wikipedia.org Coniunctivus plusquamperfecti activi tworzy się dodając do tematu perfecti końcówki -issem, -isses, -isset, -issemus, -issetis, -issent, np. laudavissem, laudavisses, laudavisset, laudavissemus, laudavissetis, laudavissent.
pl.wikipedia.org Infinitivus praesentis velle powstał z formy velse, coniunctivus imperfecti vellem powstał z formy velsem, indicat.
pl.wikipedia.org Tak otrzymane formy są identyczne z bezokolicznikiem czynnym, choć historycznie coniunctivus imperfecti powstał w inny sposób.
pl.wikipedia.org Coniunctivus w zdaniach złożonych służy do zaznaczenia zależności zdania podrzędnego.
pl.wikipedia.org Поиск в словаре
- comber
- combi
- comeback
- comiesięczny
- cominutowy
- coniunctivus
- conocny
- consensus
- constans
- consulting
- consultingowy