dźwięczność <род. ‑ści, мн. отсут. > [dʑvjentʃnoɕtɕ] СУЩ. ж.
1. dźwięczność (głosu):
- dźwięczność
- Wohlklang м.
- dźwięczność
- Klangfülle ж.
2. dźwięczność ЛИНГВ.:
- dźwięczność
-
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Cecha braku tak zdefiniowanej dźwięczności, charakteryzująca głoskę [t], nazywa się bezdźwięcznością.
pl.wikipedia.org W języku polskim dotyczy to głównie dźwięczności spółgłoski końcowej (np. chleb i chleba choć b w chleb wymawiane jest zwykle p).
pl.wikipedia.org Prąd powietrza pokonując opór fałdów głosowych wprawia je w ruch drgający, który odbieramy jako dźwięczność.
pl.wikipedia.org Istnieją też języki, w których dźwięczność nie ma funkcji dystynktywnej (tak jest m.in. w języku tamilskim).
pl.wikipedia.org Wprowadzenie znaków i służyło rozróżnieniu spółgłosek zwartych pod względem dźwięczności, ale nie było konsekwentne.
pl.wikipedia.org