Переводы „dźwięczność“ в словаре польско » немецкий

dźwięczność <род. ‑ści, мн. отсут. > [dʑvjentʃnoɕtɕ] СУЩ. ж.

1. dźwięczność (głosu):

dźwięczność

Wohlklang м.

dźwięczność

Klangfülle ж.

2. dźwięczność ЛИНГВ.:

dźwięczność

Stimmhaftigkeit ж.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Cecha braku tak zdefiniowanej dźwięczności, charakteryzująca głoskę [t], nazywa się bezdźwięcznością.

pl.wikipedia.org

W języku polskim dotyczy to głównie dźwięczności spółgłoski końcowej (np. chleb i chleba choć b w chleb wymawiane jest zwykle p).

pl.wikipedia.org

Prąd powietrza pokonując opór fałdów głosowych wprawia je w ruch drgający, który odbieramy jako dźwięczność.

pl.wikipedia.org

Istnieją też języki, w których dźwięczność nie ma funkcji dystynktywnej (tak jest m.in. w języku tamilskim).

pl.wikipedia.org

Wprowadzenie znaków i służyło rozróżnieniu spółgłosek zwartych pod względem dźwięczności, ale nie było konsekwentne.

pl.wikipedia.org

Archifonem taki reprezentuje neutralizację cechy dźwięczności, która tworzy kontrast między fonemami /p/ i /b/.

pl.wikipedia.org

Spółgłoski różnią się między sobą przynajmniej jedną z następujących cech: miejscem artykulacji, sposobem artykulacji, wreszcie silą artykulacji, czyli dźwięcznością.

pl.wikipedia.org

Spółgłoska ta jest rzadka w językach świata, ze względu na trudność w utrzymaniu dźwięczności w niewielkiej przestrzeni między głośnią a miejscem jej artykulacji.

pl.wikipedia.org

Głoska jest dźwięczna, ale częściowo traci swoją dźwięczność na końcu sylaby.

pl.wikipedia.org

Wbrew przekonaniom wielu cudzoziemców angielskie głoski dźwięczne nie zawsze zachowują pełną dźwięczność.

pl.wikipedia.org