Переводы „deifikacja“ в словаре польско » немецкий

deifikacja <род. ‑ji, мн. отсут. > [deifikatsja] СУЩ. ж. высок. (przypisywanie cech boskich)

deifikacja

Vergöttlichung ж. высок.

deifikacja słońca

Vergöttlichung der Sonne

Примеры со словом deifikacja

deifikacja słońca

Vergöttlichung der Sonne

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Jego deifikacja następowała w momencie koronacji, która sama w sobie stanowiła akt religijny.

pl.wikipedia.org

Antropolatria – odmiana deifikacji, uprawienie kultu i oddawanie czci wobec ludzi.

pl.wikipedia.org

Cyryl pojmował zbawienie jako proces deifikacji (theopoiesis) duszy i ciała.

pl.wikipedia.org

Deifikacja (łac. deificatio; deus „bóg”, facere „czynić”) – ubóstwienie, przypisanie cech boskich temu, co bogiem nie jest, a następnie uprawienie kultu ubóstwionej istoty lub rzeczy.

pl.wikipedia.org

Figura tego ojca uległa następnie deifikacji, a czyny popełnione w stosunku do niego, jak również zapewne niektóre jego czyny popełniane w stosunku do dzieci, stają się pierwszymi tabu.

pl.wikipedia.org

Deifikacja obejmuje więc całą naturę człowieka.

pl.wikipedia.org

W monarchiach władca nierzadko był jednocześnie najwyższym kapłanem, a niekiedy nawet bywał uznawany za istotę boską, przykładem czego może być deifikacja niektórych z cesarzy rzymskich.

pl.wikipedia.org

Deifikacja nie oznacza jednak, że zbawiony człowiek przestaje być człowiekiem.

pl.wikipedia.org

Jedną z nich było zaliczenie ich ojca w poczet bogów (deifikacja).

pl.wikipedia.org

Tę rolę mu przypisano w procesie deifikacji boskiego lekarza.

pl.wikipedia.org