deklinacja <род. ‑ji, мн. ‑je> [deklinatsja] СУЩ. ж. ЛИНГВ.
- deklinacja
- Deklination ж.
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
- deklinacja mieszana ЛИНГВ.
- deklinacja przymiotnikowa
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Tak więc, jeżeli próbka wypalonej gliny nie została ruszona z miejsca, zachowa inklinację i deklinację z czasu, kiedy została ogrzana.
pl.wikipedia.org Analogicznie do zmian w odmianie rzeczownika uprościła się deklinacja przymiotników.
pl.wikipedia.org Deklinacja uwzględniała osiem przypadków (siedem jak w polskim oraz ablatyw, odpowiadający na pytania: „skąd?”, „od kogo/czego?”) oraz trzy liczby: pojedynczą, podwójną i mnogą.
pl.wikipedia.org Kiedy przymiotniki nie były poprzedzone takimi wyrazami, używana była deklinacja mocna, gdzie końcówki stopniowo zastępowano bardziej różnicującymi końcówkami der.
pl.wikipedia.org Liczebniki zbiorowe odmieniały się według deklinacji rzeczownikowej (dъvoj-ь, troj-ь) lub zaimkowej (četver-ъ, pętor-ъ...).
pl.wikipedia.org