Переводы „dekownik“ в словаре польско » немецкий

dekownik <род. ‑a, мн. ‑icy> [dekovɲik] СУЩ. м. разг. (osoba uchylająca się od czegoś)

dekownik

Drückeberger(in) м. (ж.) уничиж. разг.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Muscadins wywodzili się z tzw. "złotej młodzieży" (jeunesse dorée), przedstawicieli niższej klasy średniej − synów niższych urzędników, drobnych kupców, pracowników giełdy, członków palestry, a także dekowników i dezerterów armii rewolucyjnej.

pl.wikipedia.org

W 1918 władze wraz z prawicowymi bojówkami przeprowadziły tzw. „obławy na dekowników”.

pl.wikipedia.org