Переводы „dysgrafia“ в словаре польско » немецкий

dysgrafia <род. ‑ii, мн. отсут. > [dɨzgrafja] СУЩ. ж.

dysgrafia МЕД., ПСИХОЛ.

Agrafie ж.

dysgrafia МЕД., ПСИХОЛ.

Agraphie ж.

dysgrafia МЕД., ПСИХОЛ.

Dysgrafie ж.

dysgrafia МЕД., ПСИХОЛ.

Dysgraphie ж.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Dysgrafia, agrafia (gr. α – nie, γραφο – piszę) – częściowa lub całkowita utrata umiejętności pisania, spowodowana mikrouszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego lub zaburzeniami ośrodkowych funkcji wzrokowych i słuchowych.

pl.wikipedia.org

Specyficzną formą dysgrafii jest dysgrafia leksykalna.

pl.wikipedia.org

Nie przepada za lekcjami języka polskiego, ponieważ ma dysleksję i dysgrafię.

pl.wikipedia.org

Może występować jako tzw. dysgrafia głęboka, w której osoba dotknięta tym zaburzeniem ma kłopoty z zapisywaniem słów nieistniejących lub nieznanych, a także może popełniać błędy semantyczne.

pl.wikipedia.org

Objawy polegające tylko na trudnościach z pisaniem lub czytaniem, bez zaburzeń mowy jako takiej, traktowane są osobno, jako aleksja (bądź dysleksja nabyta) i agrafia (lub dysgrafia nabyta).

pl.wikipedia.org