Переводы „głównodowodzący“ в словаре польско » немецкий

głównodowodzący (-ca) <род. ‑cego, мн. ‑cy> [gwuvnodovodzontsɨ] СУЩ. м. (ж.) субстант. прилаг.

głównodowodzący (-ca)

Oberbefehlshaber(in) м. (ж.)

głównodowodzący (-ca)

Oberkommandierende(r) mf

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Tuż przed śmiercią mianowała jeszcze dwóch następnych krewnych na najwyższe stanowiska w administracji: kanclerza i głównodowodzącego armii.

pl.wikipedia.org

Z tego powodu został mianowany głównodowodzącym egipskiej armii.

pl.wikipedia.org

W 1676 r. uzyskał buławę wielką koronną stając się formalnie głównodowodzącym wojsk koronnych, nie był jednak wybitnym wodzem i niknął w cieniu nowego króla.

pl.wikipedia.org

Głównodowodzący popełnił jednak błąd zakładając, że jest ono niemożliwe do sforsowania i rozmieścił na szczycie szczupłe siły w postaci zaledwie 3 kompanii strzelców.

pl.wikipedia.org

Poważnym mankamentem sił republikańskich było dowodzenie – bowiem głównodowodzący większości sił nie mieli żadnego przeszkolenia wojskowego i mieli bardzo mierne talenty dowódcze.

pl.wikipedia.org

W tej sytuacji głównodowodzący siłami koalicji zdecydowali się na doprowadzenie do decydującego starcia.

pl.wikipedia.org