Переводы „genetivus“ в словаре польско » немецкий

genetivus <род. ‑vu, мн. ‑vy> [genetivus] СУЩ. м., genetiwus [genetivus] СУЩ. м. <род. ‑wu, мн. ‑wy> ЛИНГВ.

genetivus

Genetivus м.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Genetivus singularis: tematy na -o przyjmują końcówkę -i, przy czym tematyczne -o zanika.

pl.wikipedia.org

Wielosylabowe rzeczowniki rodzaju męskiego w genetivus pluralis mają dwa zakończenia: -ārum i -um, np. agricolārum i agricolum; forma ta powstała przez analogię do innych deklinacji.

pl.wikipedia.org

Występują w niej typowo greckie konstrukcje, liczne zdania podrzędne i częste używanie genetivus absolutus.

pl.wikipedia.org

Dopełniacz (łac. genetivus) – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.

pl.wikipedia.org

Konstrukcja o podobnym charakterze, jedynie z użyciem innego przypadka, znana jest w sanskrycie (locativus absolutus) oraz grece (genetivus absolutus).

pl.wikipedia.org

Z kolei te mające w nominativus i genetivus singulares tyle samo sylab są równozgłoskowe, czyli parisyllaba.

pl.wikipedia.org

W języku łacińskim jest 6 przypadków, kolejno: nominativus (nominatyw, mianownik), genetivus (genetyw, dopełniacz), dativus (datyw, celownik), accusativus, (akuzatyw, biernik), ablativus (ablatyw), vocativus (wokatyw, wołacz).

pl.wikipedia.org

Konstrukcję genetivus absolutus odnosiła do podmiotu lub przedmiotu zdania.

pl.wikipedia.org