grzeczność <род. ‑ści, мн. ‑ści> [gʒetʃnoɕtɕ] СУЩ. ж.
1. grzeczność мн. отсут. (uprzejmość):
2. grzeczność (przysługa):
- grzeczność
- Gefälligkeit ж.
- grzeczność
- Gefallen м.
- wyświadczyć komuś grzeczność
-
- wyświadczyć komuś grzeczność
-
3. grzeczność мн. (komplementy):
- grzeczność
- Kompliment ср.
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
- konwenansowa grzeczność
- zdawkowa grzeczność
- odpowiedzieć grzecznością na grzeczność
- wyświadczyć komuś grzeczność
- wyświadczyć komuś grzeczność
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Zasadą utrzymania ich były dwa czynniki: tolerancja i surowe przestrzeganie formy zachowania zmuszające do wzajemnej grzeczności.
pl.wikipedia.org Jednak wpojone zasady grzeczności nie pozwalają mu jej poznać (oficjalnie nie zostali sobie nawet przedstawieni).
pl.wikipedia.org Słowo to – zwięzłe i szorstkie aż do granicy grzeczności, dosłownie ucięte z obu stron przez mocne, nieustępliwe spółgłoski – brzmi jak migawka aparatu.
pl.wikipedia.org Indonezyjskie zaimki osobowe są zróżnicowane pod względem stopnia grzeczności (np. aku – „ja”, saya – również „ja”, ale grzeczniej).
pl.wikipedia.org Ale gorsza jeszcze od kokieterii jest dumaː duma urodzenia, urody i bogactwa; te stopnie grzeczności, które się należą każdemu inny i studia by je opanować.
pl.wikipedia.org