Переводы „harmonika“ в словаре польско » немецкий

harmonika <род. ‑ki, мн. ‑ki> [xarmoɲika] СУЩ. ж.

1. harmonika МУЗ. (instrument):

harmonika

Harmonika ж.

2. harmonika мн. отсут. (zespół cech harmonicznych):

harmonika

Harmonie ж.

harmonika

Harmonik ж.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Kombinacja liniowa kilku harmonik o tej samej częstotliwości jest ciągle harmoniką o tej częstotliwości.

pl.wikipedia.org

Upraszcza przy tym harmonikę, rezygnując z zawiłej chromatyki, upraszcza fakturę i formę.

pl.wikipedia.org

Koncertował (grał na fortepianie i harmonice szklanej, instrumencie w owych latach modnym), udzielał lekcji muzyki, komponował własne utwory.

pl.wikipedia.org

Brzmienie orkiestry jako całości uzależnione jest nie tylko od dyspozycji elementów technologicznych, lecz także od innych elementów dzieła muzycznego, jak rytmika, agogika, melodyka, harmonika, faktura.

pl.wikipedia.org

Jego utwory cechuje doskonała technika polifoniczna oraz zaawansowana harmonika zbliżona do impresjonicznej, stanowią one znaczącą pozycję w muzyce polskiej.

pl.wikipedia.org

Kompozytor stworzył zatem podwaliny myślenia harmonicznego, które opanowało cały późny barok, rządziło muzyką klasycyzmu, a nawet jeszcze romantyzmu – podwaliny harmoniki funkcyjnej.

pl.wikipedia.org

Okres tonalności dur-moll nie sprzyjał linearyzmowi, gdyż wówczas środki polifoniczne były podporządkowane harmonice funkcyjnej.

pl.wikipedia.org

Kombinacja liniowa kilku harmonik jest ciągle harmoniką o tej samej częstotliwości, odpowiedniej amplitudzie i fazie (które można wyznaczyć zarówno graficznie, jak i liczbowo).

pl.wikipedia.org

Jego muzykę cechowała bogata harmonika oraz bardzo starannie dopracowany aparat kontrapunktyczny.

pl.wikipedia.org

Motyw – struktura powstająca w wyniku współdziałania elementów muzycznych (głównie meliki, rytmiki, harmoniki), najmniejszy element formy.

pl.wikipedia.org