Переводы „imiennik“ в словаре польско » немецкий

imiennik (-iczka) <род. ‑a, мн. ‑icy> [imjeɲɲik] СУЩ. м. (ж.)

imiennik (-iczka)

Namensvetter(in) м. (ж.)

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Jan posiadał jednak syna imiennika ze związku pozamałżeńskiego, który jednak nie miał praw do spadku po ojcu (chodzi zwłaszcza o tytuł książęcy).

pl.wikipedia.org

Dzieckiem okazuje się siedmioletni chłopiec, który jest jego imiennikiem.

pl.wikipedia.org

Trafił do imiennika, tylko że z siedzibą w Łęcznej.

pl.wikipedia.org