Переводы „imperatyw“ в словаре польско » немецкий

imperatyw <род. ‑u, мн. ‑y> [imperatɨf] СУЩ. м. t. ФИЛОС.

imperatyw

Imperativ м.

imperatyw kategoryczny

kategorischer Imperativ

Примеры со словом imperatyw

imperatyw kategoryczny ФИЛОС.

kategorischer Imperativ м.

imperatyw kategoryczny

kategorischer Imperativ

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Gruntownej krytyce poddał jednak kantowski system etyki, oparty w dużej mierze na koncepcji imperatywu kategorycznego.

pl.wikipedia.org

Uważa on, że halucynacje słuchowe o charakterze imperatywów mogłyby stanowić normę na pewnym etapie tworzenia się języka.

pl.wikipedia.org

Imperatyw może mieć charakter zasady moralnej, artystycznej lub ideowej.

pl.wikipedia.org

Taki pogląd stał się obiektem krytyki, ponieważ imperatyw kategoryczny zdawał się nie rozstrzygać, co należy robić w sytuacji konfliktu interesów.

pl.wikipedia.org

Tę rolę spełniają wartości moralne i moralny imperatyw.

pl.wikipedia.org

Imperatywem zatem filozofii jest przekraczanie granic swych poprzedników.

pl.wikipedia.org

Jest znany z popierania idei istnienia u ludzi silnego imperatywu moralnego na rzecz działań w kierunku zakończenia cierpień wszelkich czujących istot.

pl.wikipedia.org

Akt korupcji jest naganny moralnie w aspekcie deontologicznym, bowiem narusza kantowski imperatyw kategoryczny.

pl.wikipedia.org

Ideologia języka standardowego podkreśla słuszność normalizacji językowej, często wiążąc to z pewnym imperatywem moralnym, nakazującym stosowanie jednolitego kodu językowego we wszystkich sytuacjach społecznych.

pl.wikipedia.org

Normatywny wpływ jest zjawiskiem wynikającym z imperatywu dostosowania do oczekiwań innych.

pl.wikipedia.org