kłobuk <род. ‑a, мн. ‑i> [kwobuk] СУЩ. м.
1. kłobuk (kapelusz góralski):
2. kłobuk РЕЛИГ. (nakrycie głowy duchownych greckokatolickich):
- kłobuk
- Kamilavkion ср.
- kłobuk
- Kamelaukion ср.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Na obrazach artystki widoczne są różne mityczne stwory, jak duszki, wróżbiarki, dusiołki, kłobuki, czarcichy, czortki, bubuki czy plunki, a także ludzie ubrani w ludowe stroje.
pl.wikipedia.org Kłobuk, kołbuk – w wierzeniach słowiańskich demon opiekujący się dobytkiem i ogniskiem domowym.
pl.wikipedia.org Od 1886 był arcybiskupem, od 1898 posiadał prawo noszenia na kłobuku brylantowego krzyża.
pl.wikipedia.org Większość z nich skłania się ku szukaniu jej źródła w słowie kłobuk.
pl.wikipedia.org W czasie ceremonii władca podkreślił niższą pozycję władzy cerkiewnej względem carskiej, odmawiając pocałowania jego ręki i kłobuka, co zgodnie z tradycją powinien był uczynić.
pl.wikipedia.org